OWB

W podstawówce nie słuchałam rapu ale miałam szacun u kolegów za chodzenie po drzewach. W gimnazjum tez miałam szacun bo oglądam piłkę nożną i znałam wszystkich zawodników. Teraz gdy na drzewa się nie wspinam, piłkę oglądam sporadycznie gdy gra Arszawin lub Sionko, a także od facetów oczekuje czegoś innego niż kiedyś, wpadłam na myśl żeby zrobić optymalny wykaz Bossów muzycznych i nie tylko, którzy mają mój dozgonny szacun.

1.Mój dziadek- największy rzadziciel jakiego miałam przyjemność poznać w swoim życiu. Bossuje tak że bardziej się nie da. Człowiek który nauczył mnie jeździć na rowerze, każde z nim spotkanie było wielką sprawą, na którą czekało się z napięciem jak na nowy singel ulubionej gwiazdy pop. Kopalnia wiedzy o kulturze, literaturze i czasach pre-ja.


2.Greg Dulli




3.Jason Lytle- Człowiek z kryminalną przeszłością, najładniejsze oczy w indie-buisnesie.

4.David Lynch- moje życie dzieli się na okresy: pre-Mulholland Drive, Mulholland Drive i post-Mulholland Drive


5.Colin Moulding- w moim domu są dwa obozy jak za czasów Dmowskiego: pro-Partridge i pro-Moulding. Kate na przykład należy do tego pierwszego, ale ona jest słaba.


6.Destroyer- Wszystko, co tworzy Destroyer.


7.Thorgal- W sumie dobrze, że nie poznałam tego komiksu w podstawówce bo: wczesna podstawówka to „Ej nie ciągnij mnie za warkocze bo powiem pani” a późna ”A ty Patryk co dostałeś z odmiany przez przypadki?”. Dużo lepiej sprawdza się w LO kiedy to każda dziewczyna szuka swojego bohatera. W sumie do dziś nie wiem skąd Kate to wzięła.


8.Jason Josephes- Jego reka The Soft Bulletin jest dla mnie optymalna. Gdzie w cholerę są jego recki z pitchfork.com?



Klaudia